როზმარინი

უხეში გარეგნობის მიუხედავად როზმარინს ძალიან პოეტური სახელი აქვს:  ros marinus ლათინური სიტყვებია და „ზღვის ნამს“ ნიშნავს. მცენარის სამშობლო ხმელთაშუა ზღვის სანაპირო რეგიონებია, ძირითადად, პორტუგალიიდან ვიდრე იონიის კუნძულებამდე. ანტიკურ ხანაში, როზმარინი ღმერთების, პირველ რიგში, აფროდიტეს საკურთხ მცენარედ ითვლებოდა, ამიტომ ის სიყვარულის სიმბოლოს წარმოადგენდა. მარადმწვანე დაბალ ბუჩქს მშრალი და ცხელი ადგილები უყვარს. მაგრამ თუ საჭირო გახდა, ის ძლიერ ყინვასაც უძლებს: ხმელთაშუაზღვისპირეთის ჯიშებს 20 გრადუსამდე ყინვაც ვერაფერს აკლებს. როზმარინს ძლიერი გამათბობელი თვისებები აქვს, ის სისხლის მიმოქცევას და ნერვულ სისტემას ააქტიურებს. მისი მიღება შეიძლება როგორც შინაგანად, მაგალითად, ჩაის სახით, ისე გარეგანად, ზეთის ან ესენციის სახით.

ძველი ბერძნებისთვის როზმარინი საკულტო მცენარე იყო, მაგრამ მის სამკურნალო თვისებებს ისინი, როგორც ჩანს, არ იცნობდნენ. ყოველ შემთხვევაში, ბერძნულ წერილობით წყაროებში ამის შესახებ არაფერია ნათქვამი. როზმარინის ეთერზეთის კეთილისმყოფელი თვისებები მხოლოდ შუა საუკუნეებში აღმოაჩინეს. როზმარინი საჭმლის მონელებას და სისხლის მიმოქცევას უწყობს ხელს, მას რევმატიზმისა და შაკიკის შემსუბუქებაც შეუძლია. გარდა ამისა, როზმარინის ზეთს ანტისეპტიკური მოქმედებაც აქვს. ის დიდი ხანია, დამკვიდრდა, როგორც დანამატი აბაზანისთვის ინფიცირებული ან ძნელად შეხორცებადი იარების სამკურნალოდ. ვეელედა როზმარინის ექსტრაქტებს კოსმეტიკურ პროდუქტებსა და წამლებში იყენებს, რომლებიც სითბური ბალანსის შენარჩუნებასა და სისხლის მიმოქცევას უწყობენ ხელს. მხოლოდ მისი ინტენსიური სურნელიც კი საკმარისია იმისთვის, რომ ადამიანს მხნეობა შემატოს და დაღლილობა მოუხსნას.