კომპლემენტარული მედიცინა და მკურნალობის სხვა მეთოდები

ლათინური სიტყვა complementum ნიშნავს "შევსებას, დასრულებას". კომპლემენტარული მედიცინა არის ქოლგა ტერმინი სამკურნალო მეთოდებისთვის, რომლებიც ავსებენ საბუნებისმეტყველო მეცნიერებებზე დაფუძნებულ სასკოლო მედიცინას. კომპლემენტარული მედიცინა თავის მხრივ მოიცავს სხვადასხვა მიდგომას. ჩვენ განვიხილავთ ყველაზე მნიშვნელოვნებს.

ბოლო 100 წლის მანძილზე თანამედროვე მედიცინამ წარმოუდგენელ პროგრესს მიაღწია. ამავდროულად, უფრო და უფრო მეტი ადამიანი ეძებს სამკურნალო მეთოდებს, რომლებიც აერთიანებს დამატებით თერაპიას და პრეპარატებს. ზოგიერთი ადამიანი დაეჭვებულია სინთეზური პრეპარატების გვერდითი ეფექტების გამო. სხვებს სურთ დაეხმარონ თავიანთ სხეულს დამოუკიდებლად დაძლიოს დაავადება. სიმპტომების დათრგუნვის ნაცვლად, ეს ნიშნავს სხეულის ბალანსის აღდგენას ბუნებრივი მეთოდებით და თვითგანკურნების პროცესით. დამატებითი მიდგომები ხშირად წარმოიშვა ტრადიციული პრაქტიკებიდან, რომლებმაც გაუძლეს დროს.

როცა ოჯახის ექიმი პაციენტს „ფანგოს ტალახის“ პაკეტებს უნიშნავს, ეს უკვე ნატუროპათიის სფეროს განეკუთვნება. ბუნებრივი მედიცინა არის სამედიცინო სისტემა, რომელიც იყენებს ბუნებრივ წამლებსა და საშუალებებს ჯანმრთელობის ოპტიმიზაციისთვის. იგი მოიცავს კლასიკურ ბუნებრივ თერაპიას, როგორიცაა მცენარეული მედიცინა, რომელსაც ასევე უწოდებენ ფიტოთერაპიას, ასევე ფიზიოთერაპიას, რომელთაგან ბევრი იყენებს წყალს ან სითბოს, როგორიცაა კნაიპის აბაზანები, ინფუზიები და შეფუთვები ან კომპრესები. არომათერაპია და რეფლექსოლოგია ითვლება წამყვანად ბუნებრივ თერაპიათა შორის.

ველედას პრეპარატების დიდი ნაწილი მცენარეული წარმოშობისაა. ერთი საუკუნის განმავლობაში ველედა იკვლევს სამკურნალო მცენარეებისა და ბალახების ძალას, იყენებს მათ ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად და სამკურნალოდ. ველედას სამკურნალო მცენარეების ბაღი ვეცგაუში, შვებიშ გმუნდთან ახლოს  გერმანიაში არის უდიდესი ბიოდინამიური სამკურნალო მცენარეების ბაღი ევროპაში.

როგორც ზემოთ აღწერილი სამკურნალო მეთოდების შემთხვევაში, ანთროპოსოფიული მედიცინა მხოლოდ სიმპტომებს ან დაავადების აღმოფხვრას არ ემსახურება, არამედ ჰოლისტიკურად ზრუნავს სხეულზე, სამშვინველსა და სულზე. ყურადღება ყოველთვის კეთდება პაციენტის ინდივიდუალურ საჭიროებებზე. ანთროპოსოფიული მედიცინა არის ინტეგრაციული, მარეგულირებელი მედიცინა. მაგრამ რას ნიშნავს ეს? ის ეფუძნება სასკოლო მედიცინას და აფართოებს მას ანთროპოსოფიული შეხედულებებით. მისი მიზანია ორგანიზმმა დამოუკიდებლად დაძლიოს დაავადება და აღადგინოს ბუნებრივი წონასწორობა და ჰარმონია თვითრეგულაციის პროცესით.

ანთროპოსოფიული პრეპარატები ორგანიზმს კურნავს ბუნებრივი აქტიური ნივთიერებებით. ველედა აწარმოებს მათ  მდგრადი და ეკოლოგიური პრინციპების დაცვით, გარემოს დაცვისა და რესურსების დაზოგვის გზით,  პარტნიორებთან სამართლიანი თანამშრომლობით. მისი ეფექტისთვის მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ ნივთიერების შემადგენლობა, არამედ მისი ბიოგრაფიაც,  თუ როგორ ხდება მისი მოპოვება და მისი ტრანსფორმაცია ფარმაცევტული პროცესით.

ველედას ამ მიზნით შემუშავებული აქვს ორიგინალური  ფარმაცევტული პროცესები. უნიკალური მედიკამენტების გარდა, ანთროპოსოფიული მედიცინა ასევე იყენებს თერაპიის სპეციალურ მეთოდებს, როგორიცაა რიტმული მასაჟი, მუსიკით თერაპია, არტთერაპია, სამკურნალო ევრითმია და მეტყველებით თერაპია.

მსგავსის მსგავსით მკურნალობა - ეს არის ჰომეოპათიის ძირითადი პრინციპი. ტერმინი აერთიანებს ბერძნულ სიტყვებს "მსგავსი" და "ტანჯვა". ჰომეოპათიური მედიცინა 200 წელზე მეტი ხნის წინ შეიმუშავა გერმანელმა ექიმმა სამუელ ჰანემანმა. აქ ბუნებრივი ნივთიერება, რომელიც იწვევს გარკვეულ რეაქციებს ჯანსაღ სხეულში (მაგალითად, nux vomica იწვევს გულისრევას), ძალიან განზავებულია. ამ პოტენცირებული სახით ის ამსუბუქებს დაავადების ზუსტად იმავე სიმპტომებს (ამ შემთხვევაში გულისრევას). ჰომეოპათიური საშუალებები ხშირად ხელმისაწვდომია გლობულების სახით (ლათინურიდან „პატარა ბურთულები“), მაგრამ ასევე წვეთების ან ტრიტურაციების სახით (წვრილად მოსრესილი ფხვნილი). გერმანიის წამლის კანონიდან გამომდინარე, ხშირად დანიშნულების მითითება არ შეიძლება. მხოლოდ ექიმებს, ჰაილპრაქტიკოსებს და ფარმაცევტებს აქვთ უფლება მიაწოდონ ინფორმაცია დანიშნულებისა და დოზირების შესახებ. 

ველედას ასორტიმენტში ასევე არის ჰომეოპათიური მეთოდით წარმოებული სამკურნალო საშუალებები. ამ შემთხვევაში, სპეციალური პოტენცირების პროცესში აქტიური ინგრედიენტები თანდათან ზავდება და აქტიურდება ინტენსიური რიტმული მოძრაობებით.

ვედები, ინდუიზმის ძირითადი წერილები, დაიწერა ჩვენს წელთაღრიცხვამდე დაახლოებით 3000 წელს, ინდოეთის ჰიმალაებში. მასშია აიურვედას ფესვები, ჰოლისტიკური, პრევენციული მედიცინისა, რომელიც მოიცავს როგორც ფილოსოფიურ, ასევე პრაქტიკულ ელემენტებს, როგორიცაა მედიტაცია, იოგა, კვება და მასაჟი. აიურვედაში დაავადებები განისაზღვრება, როგორც ადამიანის შინაგანი წონასწორობის დარღვევის შედეგი. აზიაში აიურვედა მიღებულია როგორც მეცნიერული სამკურნალო მეთოდი. დასავლეთში მას ხშირად იყენებენ გამაჯანსაღებელ მკურნალობაში.

ტრადიციული ჩინური მედიცინა ასევე ათასობით წლისაა. მისი ყურადღება გამახვილებულია qi-ზე - სიცოცხლის ენერგიაზე, რომელიც მიედინება სხეულში. ეს ჰარმონიული ნაკადი მიჰყვება კონკრეტულ გზებს, ეგრეთ წოდებულ მერიდიანებს და ამარაგებს ორგანოებს. თუ qi დარღვეულია, ამან შეიძლება გამოიწვიოს ჩივილები და  დაავადება. მკურნალობა ეფუძნება ხუთ თერაპიულ ბურჯს. მათგან აკუპუნქტურა ყველაზე ცნობილი და ფართოდ გავრცელებულია. ის ასევე მოიცავს ჩინურ მცენარეულ საშუალებებს, კვებას ან დიეტურ თერაპიას, ვარჯიშს ციგუნს და ტაი ჩის მოძრაობის თერაპიებით, ასევე ტუინას - სხეულის ვარჯიშის ან მასაჟის თერაპიის სახეობას.